Prof. Maria Szpringer-Nodzak

Honorowa Nagroda Zaufania Złoty OTIS za wybitne osiągnięcia w medycynie:

– Tacy profesorowie, jak prof. Szpringer-Nodzak, przekazywali nam, studentom, wiedzę, jednocześnie stawiając wysokie wymagania. Dzięki temu, wchodząc w życie zawodowe, potrafiłam podejmować samodzielnie decyzje, mając na uwadze przede wszystkim dobro pacjenta – mówi jedna z byłych studentek p. prof. Marii Szpringer-Nodzak, dziś lekarz stomatolog z wieloletnim stażem.

Prof. Maria Szpringer-Nodzak jest jedną z osób, które tworzyły stomatologię dziecięcą w Polsce. Była członkiem zespołu pierwszej w Polsce, i długo jedynej, placówki zajmującej się stomatologią dziecięcą: Polikliniki Stomatologicznej dla Dzieci w Warszawie, która powstała w 1951 roku przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Akademii Medycznej w Warszawie. Zadaniem zespołu było nie tylko leczenie dzieci, ale też opracowanie programu nauczania nowego przedmiotu dla studentów stomatologii i wypracowanie nowoczesnych metod leczniczych, gdyż stomatologia dziecięca jako dziedzina stomatologii wówczas nie istniała. W 1970 roku, gdy w poszczególnych uczelniach w kraju tworzyły się Instytuty Stomatologii, Poliklinika Stomatologiczna dla Dzieci Akademii Medycznej w Warszawie zmieniła nazwę na Zakład Stomatologii Dziecięcej Instytutu Stomatologii Akademii Medycznej.

Prof. Maria Szpringer-Nodzak kierowała Zakładem przez prawie 20 lat – od 1980 do 1999 roku – a w latach 1995-1999 pełniła funkcję dyrektora Instytutu Stomatologii. Pod jej kierownictwem m.in. zostały opracowane poradniki dla rodziców: „Jak dbać o zęby dziecka”, „Wszystko o zębach twego dziecka”, skrypty dla studentów, m.in. „Materiały do ćwiczeń z pedodoncji”, który ukazał się w pięciu kolejnych wydaniach, „Fizjologia Narządu Żucia”, a także podręcznik „Stomatologia Wieku Rozwojowego” wydany przez PZWL w kilku wydaniach.
Wieloletnia współpraca z Oddziałem Niemowlęcym Centrum Zdrowia Dziecka pozwoliła na opracowanie terminów wyrzynania się poszczególnych zębów mlecznych; u dzieci z opóźnionym ząbkowaniem badano obecność wapnia, fosforu i 25-OH witaminy D w surowicy krwi. Współpraca i kompleksowe prace nad tym zagadnieniem trwały 20 lat. Prof. Maria Szpringer-Nodzak prowadziła też współpracę naukową z Uniwersytetem Karolinska w Sztokholmie i Uniwersytetem w Lund, m.in. z zakresu leczenia chorób miazgi w zębach dziecięcych. Długoletnie prace zaowocowały licznymi doniesieniami naukowymi. W dalszym etapie kontaktów z partnerem szwedzkim włączono do współpracy Klinikę Pediatrii, Skaz Krwotocznych i Chorób Krwi AM. Część wyników badań znalazła miejsce w podręcznikach „Stomatologia wieku rozwojowego” oraz „Hemofilia u dzieci” (rozdział).

Prof. Maria Szpringer-Nodzak jest autorką i współautorką 182 publikacji, 16 podręczników akademickich, monografii i skryptów, promotorem 12 prac doktorskich, recenzentem 57 prac doktorskich i habilitacyjnych. Nauczała stomatologii wiele pokoleń studentów.

Była odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Nagrodą Bengt Magnussona przyznaną przez Międzynarodowe Towarzystwo Stomatologii Dziecięcej.